Stadsgedicht #2 Geschreven en voorgedragen voor de nieuwjaarsreceptie van de gemeente
De enige plek waar succes vóór werken komt, is in het alfabet,
maar het is ook de enige plek waar slapen vóór winnen komt,
dus wees gerust, u staat op de schouders van reuzen,
zoals een vermoeid kind zit op de schouders van zijn ouder.
Ja, er zijn volop opties voor het grijpen,
je kan je volle potentie bereiken
of ‘The Office’ nog honderd keer kijken,
je kan het toppunt van opdrukken bereiken
of Facebooknieuwsberichten opzoeken van een BN’er die je niet kent
en dan daaronder reageren met ‘wie?’
Want voor de meeste dingen is het al te laat,
jij gaat nooit goed kunnen rochelen,
zo’n perfect gevormde klodder die weg schiet als een kogel uit een pistool,
dat zijn wij niet,
wij zijn de hagel uit een shot gun,
we zijn dat laffe stroompje water uit die goedkope campingdouche.
Een nieuw jaar is geen ongeschreven blad, het is geen onbegrensde mogelijkheid en geen eerste bladzijde die je om kan slaan. Het is geen vers gemaaid gras, noch is het versgebakken brood. Het is niet de reis die je met je pas gekochte marker en ANWB kaart alvast uitstippelt voor je vakantie en het is niet de opgaande zon. Het is niet draaien aan de stemsleutel van de gitaar omdat je benieuwd bent hoever hij kan tot hij knapt.
Een nieuw jaar is een receptie,
het is vragen hoe de kerst was en verplicht drie zoenen met je collega
en het is jezelf dwingen tot sjoemelen met korte Boekenweekgeschenkboekjes
vanwege je reading challenge op Goodreads.
Het is mijn zoon die onderweg in de auto vraagt
of we de langer voorgestelde route kunnen nemen in Google Maps.
Als het nieuwe jaar dan iets is, dan is het dat.
Het hoeft niet sneller, sterker en efficiënter,
soms is anders net genoeg.
Het nieuwe jaar is niet het oude jaar.
Dat is meer dan genoeg.