Stadsgedicht #3 Een raadgedicht, geschreven voor de Drvkkery in de Poëzieweek
Is een eerste voorzichtige openingszin,
over vaders die duiken kunnen of over gezinnen die gelukkig zijn
en hoe ik hoopte dat je nooit meer zou stoppen met praten.
Is een voorzichtig aftasten als een spanningsboog,
een plot met een twist en hoe ze niet te sturen is,
hoe ze leidt en hoe dat nog steeds het beste gezelschapsspel ever is.
Is een climax met vleermuizen die over mijn auto vliegen op weg naar Vegas
en hoe ik aan je vastklamp, niet meer stoppen kan,
niet meer weet waar ik zelf stop, waar jij begint en wiens verhaal het is.
Is een blik op het eerste gezicht, is zoeken en verdwalen,
is hoe ik je zie lopen tussen letters en niets meer durf te zeggen,
is de stilte die volgt en steeds die ogen van links naar rechts schieten.
Een boekenwinkel is altijd thuiskomen,
met iets dat je niet verwacht.