(geschreven en voorgedragen bij het Royal Flush Festival)
De Breakdancer
kom je nog eten vraagt zijn moeder nog even laat me doen
want zwetend bewegend is hij nog bezig met zijn laatste move
doe nou eens normaal dude ga naar school of werken
maar nergens een plekje waar hij zich op zijn plaats voelt
zittend achter YouTube starend naar zijn helden
elke dag oefenen zo word hij de baas in battles
en voor die status gaat hij verder niemand herkent hem op straat
maar savonds laat is hij de beste kennen ze de naam
van een oud kartonnen stuk maakte hij een podium
en altijd zonder drugs nee voor hem geen opium
toch is hij soms de hele nacht wakker als de bass knalt
valt alles van hem af wat hij overdag zag
en hij danst met de lucht en de nacht
ja hij danst hij vlucht voor de dag
niet voor geld of macht of kennis of wat
maar simpelweg omdat hij echt niet anders kan
De graffiti artiest
laat in de avond de straten verlaten
verwaarloosde wagens staren naar een laatste wandelaar
het dalende water laat de grond glimmen
niet de enige reden dat zijn kop in een capuchon verstopt zit
een plan in de binnenstad een can in zijn binnenzak
de wand van de winkel als canvas voor schilderskwasten
de schets in zijn hoofd word met een tagje bekroond
en elke letter is gekozen met het oog van een kenner geloof me
verstopt in zijn hoodie, maar toch op zijn hoede
spot de toeters op gevoel nog voor ze gaan loeien
omdat de koppers hem zoeken beland hij soms in de boeien
niet alles volgens het boekje de spanning zorgt voor een roes
het werkt verslavend de verf in te ademen
elke avond zet hij zijn naam voor respect of status
het is geen werk of baan hij krijgt er geen geld voor betaald
maar je checkt hem toch dagelijks met verf onder zijn nagels
De rapper
Ze keken 8 mile matrasje op de grond
een stel zoals de wereld toen, alles voelde jong
hij drukte op pauze en zei dat je alles kan zijn
nu lijkt die afstandsbediening al te lang kwijt
uiteindelijk werd dat matras een bank
en het leven van een schrijver stond als boeken op de plank
Nu lijkt het te laat om te beginnen met bewegen
al is er niet zo iets als beginnen te leven
Dus later in de auto kijkt ze hem weer aan
en zegt dat het voelt alsof ze stilstaan
En de strepen op de weg doen denken aan de tijd dat hij nog richting had
dat alles nog wat simpeler was
Eenmaal thuis denkt hij na over gemiste afslagen
denkt aan snelwegen en jezelf opjagen
dat de wereld blijft draaien is het hardste cliché
tegelijk geruststellend dat je altijd beweegt (nooit te laat)