De laatste light verse dichter werd ontboden bij de koning
hij moest hem laten lachen met een licht vrolijk vers
als hem dat gelukte was het leven zijn beloning
in het geval van niet dan kwam de dood met lucifers
helaas voor onze dichter was de vorst zeer chagrijnig
hij had al tien jaar niet gelachen om een grap of om een grol
het onthoofden van zijn hofnar nou oke dat was wel geinig
maar ook niet om nou te zeggen o o o toch wat een lol
De laatste light verse dichter was behoorlijk zenuwachtig
hij was gecommitteerd en hij moest dus stak van wal
zijn voordracht was gekunsteld, gemaakt en wat krampachtig
maar voor zo'n wreed despoot was het een ware durfal:
“Fietsend door de Koepoortlaan
alwaar kastanjebomen
volledig van hun blad ontdaan
ietwat grillig overkomen
ga ik op de pedalen staan
het lijkt hier op mijn dromen
en dan vooral degene waar
in ik niet vooruit kan komen
met wat ik heel vervelend vind
regen kou en tegenwind."
Stadsgedicht
Raymond van de Ven
Gedicht bij de opening van de nieuwe seizoen kunst en cultuurroute. 2020